Cambiamos de espazo. Esperamos que para mellor. En 10 segundos enlazarás a nova páxina. Se desexas acceder directamente, pulsa no seguinte enlace. Grazas e desculpa as molestias www.amigosdopatrimoniodecastroverde.gal

15 septiembre, 2013

Reportaxe fotográfico sobre a VIII Feira Artesá 2013 de Castroverde


 BREVE RESUME


Participación na VIII Feira Artesá. Estivemos nos pendellos da feira con libros do noso Catroverde e dos Castroverdes da  P. Ibérica, entre outros libros da provincia e de Galicia.
Asistimos ao pregón do Mago Antón onde nos lembrou a súa procedencia de A Meda, lembranza para a súa familia e con referencias á historia de Castroverde e á necesidade de defender o noso rico patrimonio, todo isto en diálogo con Facundo.
Á parte doutros variados actos; desfile de moda, actuación de Zuncurrundullo. Pola tarde continuaron outros actos, carreira de cabalos, festa na piscina, actuación do Mago Antón acompañado por outros  magos, rematando con Ritmo Lugo.
Agradecer ao Mago Antón a deferencia que tivo coa asociación facendo xogos de maxia e fotografándose connosco
Saúde, Terra e Lingua. Agosto 2013


VER REPORTAXE:
https://picasaweb.google.com/amigosdopatrimoniodecastroverd/VIIIFeiraArtesan2013DeCastroverde?authuser=0&feat=directlink

Resume da XXXVI Romaxe de crentes galegos en Sta Uxía de Lobás

Amigos do Patrimonio de Castro Verde e Amigos da Milagrosa de Lugo


Este ano tivo lugar a Romaxe en Santa Uxía ou Ouxea de Lobás – O Carballiño- e, xa van alá 36 anos. Lugar fermoso, cunha carballeira e fonte únicas que son acolledoras, sendo de salientar a súa capela do século XII e o patrimonio da súa contorna.
O acto comenzou cunha primeira parte; O Lugar que nos acolle, acollida onde se cantaba o retrouso e lema desta Romaxe, “A esperanza corre présa”, con cantos de letras de Manuel María, Díaz Castro, Marica Campo ou Darío Xoán Cabana musicados polo grupo A Quenlla. Alusións, unha vez máis á explotación e esquilmación da Nosa Terra e agresións ao noso patrimonio. Una segunda parte; Mulleres de onte, mulleres de hoxe. Loitas de onte, loitas de hoxe. Nesta parte as protagonistas foron as mulleres; A Esperanza, María Castaña, María Balteira, María Soliña, Rosalía de Castro… continuando co acompañamento musical de A Quenlla e letras dos autores xa citados. A terceira parte; Memoria de Xesús, Memoria das discípulas. Nesta última parte seguen as mulleres a ser as protagonistas, Magdalena ou Madalena, Marta e María. Madalena é a que toma o pan e o viño para facer a bendición dos mesmos.
A cuarta parte; O berro seco. Acto de desafogo e desagravio da Nosa Terra.
A quinta parte; Entrega do ramo, para anunciarnos que o vindeiro ano a Romaxe será nas Virtudes no concello de Frades
A sexta parte; Despedida co Himno Galego.
Logo de Xantar, pola media tarde; acto de oración do solpor, na fermosa igrexa de Vera Cruz do Carballiño. Acto sinxelo, fraternal e moi acolledor.
Comentar que a igrexa do Carballiño foi levantada a mediados do século XX, 1955, e rematada arredor de 1975. A torre mide 52 metros e ten ao pé de duascentas escaleiras.

Saúde, Terra e Lingua
Manolo Muñiz

VER A REPORTAXE FOTOGRÁFICO:
https://picasaweb.google.com/amigosdopatrimoniodecastroverd/XXXVIROMAXEDECRENTESGALEGOSStaUxiaDeLobas?authuser=0&feat=directlink

14 septiembre, 2013

Itinerarios e decisións (Actos do 7-9-2013 en San Cibrao)

DESPOIS DA INAUGURACIÓN, EN MONTECUBEIRO

Queridos amigos, que estamos no miolo dun Couto, concretamente no monte dos cupeiros, das cubas, e por engado no berce onde se criaron centos de emigrantes a Cuba, que xa é un paradoxo, o de Monte-cubeiro (Montecubeiro) evidénciase con só recrear a vista nestas curvas tan frondosas e atractivas que nos rodean pois topónimo máis axeitado non cabe imaxinalo. Con iso e con todo, para min, e espero non ser o único en así catalogalo, estamos nun monte sacro, sacrosanto, polo cúmulo de feitos dos que foi escenario, ara ou altar de sacrificios.

Comezando polas mámoas de Eiladrán, ou Hiladrán, que das dúas maneiras se lle veu chamando, profanadas pola fame, pola fame de terras para facer decrúas, cavadas e pasteiros, pasamos aos recintos castrexos, precedente das comunidades de veciños, evacuados en dirección ao Medullius, que logo sería coñecido como Mons Ciro, monte de Ciro, aquel centurión avasallador, que non só ocasionou o envelenamento dos nativos con zume de teixo (taxus) cando se lles esgotaron os víveres, ou as lagoas, senón que, na súa rapina invasora abriu a ruta do Val do Azúmara, do que espoliaron, segundo Plinio, ¡nun ano!, sete mil libras de ouro. Fai cousa de tres ou catro anos aínda se rexistrou unha denuncia mineira para Arcos dos Frades, aí abaixo. Nesta parroquia, na nosa, quedounos esta lembranza entre outras, nas “grobas”, nos lavadoiros de Insua. (¡Por algo tiñan tan présa en facer, en obrigar a facer, as murallas, esa “caixa forte” de Lugo!).

Despois, todo por aquí, viñeron os eremitas, entre eles os da Valga do Santo Estevo, subindo de Veiga a Maxide, con ese topónimo sacro tamén tan elocuente, e co seu rego de auga bendita, excelente; bendita para min, pero non o foi para as pas da Concentración Parcelaria, tan expertas en soterrar pretéritos ilustres.

O ouro levárono pero deixáronnos o ferro, en particular o do monte da Ferreira, beneficiado nos fornos do Escouredo, coa potencia calorífica das uces e dos carballos deste couto; eu mesmo tiven nas mans, repetidas veces, grandes e abundantes escouras, que emerxían nas aradas dese lugar.

Tras, ou cos, eremitorios, ¡monte sacro!, erixíronse as capelas: Santiago de Foxos; Santo Adrao, AS Catro Cruces, da Cernada; Santa Petronila…; culminando co convento dos beneditinos, que pasou despois aos dominicos. As súas advocacións confirmar a súa antigüidade pois todas teñen, tiveron, invocacións típicas dos primeiros séculos do cristianismo en Galicia.

Non hai forma de investigar se andou por aquí Prisciliano, pero sabida a súa predilección polas carballeiras, herdada dos druídas, nada me estrañaría que lle debamos tanto ou máis que ao propio Santiago.

A xente desta parte do país, que sempre foi de carácter, -sabido é canto inflúe na personalidade o ambiente do berce respectivo-, non admitiu aquel chanchullo, aquel amaño familiar, da designación do Rei Silo, así que a Gallaecia Occidental negoulle acatamento, e por ende, tributos, expoñéndose así as represalias. Outro martirio, outro holocausto, que se iniciou no Monte da Matanza; queimado ese monte, que diso vén o topónimo Cádavo, os perseguidos retrocederon para o monte sacro, para o monte das espesuras, culminándose o holocausto aí arriba, na Fonte de Matahomes, que dá lugar ao sacrosanto cemiterio do Rego dos Ósos, que non dos osos.

Tras dos eremitas, os frades, de beneditinos a dominicos, e con eles as decrúas, os foros, décimos e primicias, ¡prima noctis incluída!, pero tamén a cultura, que non debeu ser pouca pois aquel Muñiz de Carvajal se fose un pailán nin daría chegado a Sevilla nin o levaría consigo, no seu equipo, o Licenciado Briviesca de Muñatones, destinado ao Goberno do Perú, no ano 1560.

Montecubeiro, un faro cultural nas tebras da época; sobran testemuñas diso, pero só citarei dous ou tres fitos: O noso frade, Manuel García y Gil, aquel teólogo de sona, figura cume no Concilio Vaticano I, que comezou aquí, no noso convento, de mestre dos seus foreiros, para chegar a eminencia cardinalicia no ano 1877, designado polo Papa Pío XI. A pléiade de mestres de “a ferrado”, ilustres fillos dos ilustrados polos nosos frades, que irradiaron cultura, nos séculos XIX e XX, por toda a contorna, a distancias incribles, pois chegaron ao Corgo, a Muxa, Valeira, Pol, etcétera. A guerra “incivil”, que fundamentalmente foi unha alarma, un pánico que lle entrou ao caciquismo cando se decataron de que estaban desaparecendo os analfabetos, colleunos neste Couto, ¡con unha biblioteca circulante, -libros a préstamo, para devolver os domingos “de Meira”-, e con unha Unión de Agricultores y Ganaderos! Dezaseis mortos dos 65 acusados e perseguidos, coido que é unha cifra elocuente, que non precisa comentarios.

Culminada, por entón, a fase das letras, Montecubeiro estaba pasando á das ciencias, aos saberes científicos, á racionalidade paulatina do traballo. Non coñecían a Pert, pero si os accesos ao “camiño crítico”, á arte, ¡á ciencia!, de engadir valores. Os frades ilustraran aos nosos emigrantes, e este triunfaban en América, de onde volveron maduros e cos coñecementos incrementados; con cartos, e tamén coa xenerosidade de estimular aos seus irmáns, pero tamén aos veciños.

¿Cómo sería Montecubeiro sen aquela guerra estúpida, inxustificada? Téñoo claro: ¡unha industria agroalimentaria, con subministres a domicilio, pedidos por Internet, ademais dun artesanado mecanizado de artigos elaborados con madeiras nobres, tantas que había aquí antes da Concentración! Unha terra feraz e unha xente instruída, avanzada, tiña que conducir a avances espectaculares.

Por aquel entón meu pai non paraba de facer escrituras de permuta de fincas, co cal uníanse, reuníanse, as de verdadeiro interese. Tamén se acudía a empedrar os camiños por prestación persoal non regateada. Eu mesmo entrei en Berlán, con un De Soto, desde Mosteiro, polo camiño de carro, en maio do ano 1957, ¡nunha zona de bocarribeira! De seguir aquela Unión, aquela cooperación, cando viñesen as leis de Concentración Parcelaria Montecubeiro acolleríase, ¡seguro!, á Concentración Privada, tamén con vías e obras de financiamento público, que son as boas, as boas concentracións, e non esa frustración, ese letargo, esas desviacións que tivemos/que padeceron estes veciños durante quince anos.

Como o pasado é pasado, e por tanto irreversible, o que nos ten que servir é de lección para reconducir o porvir en consonancia coas esixencias desta fase de globalización que lle toca vivir á xeración do século XXI.

Para enderezar rumbos o primeiro é mentalizarse que, sen desprezar as letras, compre utilizalas para avanzar nas ciencias, en particular no estudio das posibilidades de cada zona, fuxindo dos cultivos que deixen de ser rendibles por excesos competitivos. Nos meus tempos de directivo de Banca sempre me preocuparon  as empresas inmobilistas, rutineiras, acollidas a sectores saturados, por altos que fosen os seus ratios de solvencia monetaria.

Montecubeiro tivo unha boa oportunidade coa louseira da Mouriña, naqueles anos de febre construtiva, pero tamén foi unha sorte para a ecoloxía que non se pasase da fase de adquisición de participacións.

Outra ocasión perdida foi a época de fabricacións de mobiliario e demais útiles con madeiras nobres, que estivemos importando de Portugal, con tantas árbores de calidade que había daquela na parroquia e que acabaron mal vendidas e mal aproveitadas por falta de iniciativas, pero iso tamén pasou á historia, e tardará en volver polas nosas ignorancias e pasividades en arboricultura.

Eu mesmo lle tiven postos os ollos ao embotellamento da Fonte das Augas minero-medicinais, na Ferradura, e boa decepción me levei cando descubrín que unha pista de Concentración Parcelaria entullara a fonte principal. Aquelas augas ferruxinosas terían hoxe un gran mercado, pero está visto que o bo, ou nolo rouban ou o inutilizamos nós mesmos.

Os avances en técnicas de conservación de produtos agrícolas, tales como a liofilización das castañas, están en auxe, con un mercado insatisfeito, particularmente atendendo pedidos domiciliarios por Internet, ¡que son as feiras modernas, e por tanto a mellor forma de prescindir de intermediarios monopolistas, pero, de presente, non cabe dar receitas concretas sobre produtos específicos porque a crises actual fará pensar moito, así que tomará derivacións socioeconómicas imprevisibles, hoxe inesperadas, pero en todo caso o abano de posibilidades de Montecubeiro é grande…, se nos molestamos en abrilo, en usalo! Daquela as novas xeracións teñen moito que aprender, pero tamén de quén e de qué facelo, así que só me cabe desexarlles ánimos. “Cave ne cadas”, que dicían os romanos; que non decaian, que avancen, que fagan honor á herdanza recibida…, pero á positiva!

Lembrando os vellos camiños é como mellor se dexergan os novos, as novas oportunidades, así que, como din os mariñeiros, ¡avante toda!, abramos novas oportunidades, que materia prima tedes. ¡É cuestión de roza-las silvas, que agora temos máquinas e non aqueles entregos, que o fixeron con aixada e fouciño!

Xosé María Gómez Vilabella

12 septiembre, 2013

Conferencia “OS VALORES EDUCATIVOS DA NATUREZA”

Les informamos que el próximo jueves 12 de septiembre, a las 19:00 horas, tendrá lugar una nueva conferencia dentro de la programación de actividades que se están desarrollando en el Centro de Interpretación Terras do Miño, en el Paseo do Rato s/n.
Esta levará por título “OS VALORES EDUCATIVOS DA NATUREZA”, siendo el conferenciante de la misma, Don Eugenio Otero Urtaza, Catedrático de Escuela Universitaria, Departamento de Teoría de la Educación, Historia de la Educación y Pedagogía Social. Universidad de Santiago de Compostela, Campus de Lugo.

La conferencia versará sobre la naturaleza y el paisaje, como unas de las fuentes educadoras más genuinas y auténticas que han tenido las personas a lo largo de toda la historia. A partir del  siglo XVIII, con el naturalismo de Rousseau y el comienzo de las actividades excursionistas por Los Alpes, hubo un potente movimiento educativo para llevar a los niños a entornos naturales para que disfrutasen de una vida sana, fortalecer su carácter y su salud, tener experiencias nuevas y aprender activamente. Pestalozzi  fue uno de los primeros educadores que se dio cuenta de la importancia que tenía el excursionismo para que niños y niñas aprendiesen directamente ante la presencia de las cosas, pero durante todo el siglo XIX y el siglo XX, este movimiento se afianzó con diversas organizaciones de educadores que no sólo interesaban a la educación escolar sino también a la educación no formal, como los Wandervogel o los boy scouts.

Sin otro particular, y a la espera de que esta información sea de su interés, reciba un cordial saludo.

Servizo de Medio Ambiente e Enerxías Renovables
Deputación de Lugo

Documental sobre Alexandre Bóveda


Concerto do ciclo Espazos Sonoros no Museo do Castro de Viladonga

O vindeiro domingo 15 de setembro, ás 20 h. terá lugar no Museo do Castro de Viladonga un concerto do programa Espazos Sonoros, Galician on board, a cargo do grupo ODAIKO PERCUSSIONS, organizado por Sirgo Torcendo baixo a dirección de Belén Bermejo e patrocinado pola Consellería de Cultura e Educación.
Previamente, a partir das 18 h. efectuarase unha visita ao Castro e ao Museo guiada polo seu director Felipe Arias.
A actividade é de asistencia libre e gratuíta, no caso dos actos no Museo ata completar aforo.

Integrado por percusionistas cunha fonda formación e traxectoria concertística, Odaiko converteuse, desde a súa presentación en Holanda en 2002, nun dos grupos galegos de percusión máis innovadores e con máis proxección internacional. Odaiko toma o seu nome dun tipo de tambor oriental, caracterizado pola súa cor vermella e o seu dominante son. Nos seus concertos xuntan tradición e modernidade, melodía e ritmo, forma e improvisación, en diálogo creativo entre os músicos intérpretes e tamén co público. En Galician on board, Odaiko presenta un repertorio variado no que as percusións contemporáneas, como marimbas ou vibráfono e percusións electrónicas coma o xylosynth, se fusionan con elementos da música tradicional galega, entre os que atopamos tamén apeiros de labranza que foron empregados como instrumentos para marcar o ritmo das tarefas e alegrar os longos días de traballo no campo.

[ Máis información en http://www.espazossonoros.org/programacion-2013.html ]


A Orquesta Alegría fai 50 anos


Unha exposición amosará na Capela de Santa María réplicas de cerámica castrexa galega

A Deputada de Deseño e Artesanía, Regina Polín, e o coordinador da exposición, Mario Touceda, presentaron esta mostra itinerante que se poderá visitar ata o 29 deste mes

A exposición está baseada nunha escrupulosa investigación da Fundación Terra Termarum Castrolandín para reconstruir as pezas máis representativas dos castros de toda Galicia
A iniciativa inclúe outras actividades como charlas explicativas e un obradoiro de reconstrución de cerámica castrexa
FOTO Unha exposición amosará na Capela de Santa María réplicas de cerámica castrexa galega
A Capela de Santa María acollerá dende o próximo día 5 e ata o 29 de setembro, unha exposición sobre a cerámica castrexa en Galicia. Trátase dun importante traballo de investigación e recuperación realizado pola Fundación Terra Termarum Castrolandín e que achega a Lugo a Deputación.
A Deputada de Deseño e Artesanía, Regina Polín, presentou esta exposición que segundo explicou, amosa un total de 61 réplicas de pezas de 24 xacementos castrexos, 4 deles da provincia de Lugo. Ademais os visitantes poderán ver as reconstruccións nunca antes expostas do Castro de Viladonga. Regina Polín, destacou que se trata dunha importante oportunidade para coñecer a cerámica castrexa de toda Galicia, “as réplicas que fixeron os investigadores ofrecen unha perspectiva única para comprender a cerámica castrexa en Galicia ó tempo que e facilita considerablemente a comprensión”.
A Deputada explicou que a mostra inaugúrase mañá, ás 8 da tarde e compleméntase con outras actividades como charlas explicativas e un obradoiro de reconstrución de cerámica castrexa. As conferencias servirán de punto de comezo e remate da exposición. Así, a primeira delas será mañá tras a inauguración e versará sobre o traballo da Fundación Terra Termarum Castrolandín. A de peche, será o día 27, tamén ás 8 da tarde e ofrecerá unha perspectiva ampla sobre traballos arqueolóxicos nos castros da provincia de Lugo.
O sábado 14, os especialistas da Fundación Castrolandín explicarán as técnicas que empregaron nas súas investigacións para reconstruír as pezas expostas. Son en total 30 prazas repartidas en dúas quendas de mañá e tarde. Para participar no obradoiro, de 3 horas de duración e que se celebrará nas instalacións do CENTRAD, as persoas interesadas deben inscribirse chamando ó teléfono 982 210 066.
Segundo explicou o coordinador, Mario Touceda, a mostra é o resultado dunha escrupulosa investigación para elaborar unha colección de réplicas cerámicas castrexas completamente documentadas a nivel formal, mantendo unhas referencias históricas e arqueolóxicas en canto a acabados, texturas e formas e tratando de caracterizar con elas o conxunto tipolóxico documentado nos castros galegos de referencia. Entre os castros nos que se basea o estudo, atópanse 4 situados na provincia de Lugo. Son concretamente os de Barán, Viladonga, Zoñán e Illade de Suances. Todos eles aportaron información para facer as réplicas de pezas de grande importancia.
A mostra percorre toda a a Idade de Ferro, estruturándose por etapas que van dende o século VIII a.C. ata o I d.C. Na Capela de Santa María pódense ver tamén os paneis informativos e fichas de cada peza na que se inclúen datos sobre o proceso de investigación e execución das pezas, a ferramenta empregada e o uso que se lle atribúe á peza.
Proceso de elaboración das réplicas cerámicas
Os investigadores encargados da exposición desenvolveron para cada peza un complexo e minucioso proceso de elaboración. A partir dos fragmentos cerámicos atopados nos castros, realizáronse os debuxos arqueolóxicos das pezas para a continuación comprobar as pegadas decorativas e empregando diferentes técnicas elaborar as pezas.
Cada cerámica vai acompañada dunha ficha coa información técnica da peza orixinal, co lugar de procedencia e depósito actual, descrición formal e decorativa, posible uso e bibliografía, así como fotografías da peza e do proceso de reprodución e o debuxo e reconstrución arqueolóxica.
Cando pode visitarse
A mostra “A Cerámica castrexa en Galicia” permanecerá aberta en horario de luns a venres de 10.30 a 14:00 horas e de 17:00 a 20:00 horas. As fines de semana o horario é de 11:00 a 14:00 e de 17:00 a 20:00 horas. Poderase visitar ata o 29 de setembro.
     

Sonidos

- See more at: http://www.deputacionlugo.org/portal_localweb_ag/p_20_contenedor1.jsp?seccion=s_fnot_d4_v1.jsp&contenido=22007&tipo=8&nivel=1400&layout=p_20_contenedor1.jsp&codResi=1&language=gl&level=1#sthash.gAUdpsws.fxkV8tPY.dpuf

INAUGURACIÓN PROXECTO DE RECUPERACIÓN E POSTA EN VALOR DE ELEMENTOS PATRIMONIAIS, AMBIENTAIS, PAISAXÍSTICOS E ETNOGRÁFICOS DAS PARROQUIAS DE SAN CIBRAO MONTECUBEIRO, SANTA Mª MADALENA DE PENA, SAN PEDRO DE SERÉS, SANTIAGO DA MEDA E STO. ANDRÉ DE BARREDO. CASTROVERDE (LUGO).



Hoxe sábado, 7 de setembro, tivo lugar a inauguración do proxecto arriba citado. Imos facer referencia a que esta inauguración tiña que terse realizado hai un ano, mais debido a este cambio que viñemos denominando Roteiro, por razón burocráticas, tivemos que agardar un ano. Comentar que deste xeito,  queda todo o concello de Castroverde cuberto de Roteiros ou Itninerarios excepto dúas parroquias e estas quedarían cubertas co Roteiro das Feiras.  Roteiro que está en proxecto, ou polo menos a Asoc. Terras de Lugo (da cal formamos parte Amigos do Patrimonio) está traballando na colocación de paneis informativos nos lugares que actualmente hai feiras nos concellos de Lugo, Zona Rural e todos os concellos límitrofes, arredor de Lugo ((Castroverde, O Corgo, Guntín, Friol, Rábade e Outeiro de Rei)
Gustaría que algunha persoa ou entidade sinalara aínda elementos de Castroverde e a súa contorna, a saber; Castroverde; A Fortaleza, San Martiño, A Cova da Valiña, Bolaño, Recesende e volta a Castroverde. Isto sería bo para a economía, especialmente a hostelería, daquela que alguén recolla a idea, porque polo que observo quen o debía facer, non lle dá importancia aos roteiros, se non valoramos,  suficientemente, O Camiño Primitivo que podemos agardar do resto das Rotas.
Seguidamente o noso Socio de Honra, O Sr. Vilabella, fixo un repaso pola historia de Montecubeiro, desde a orixe do  seu topónimo, castros, capelas, fontes, montes… e cultura que se xerou nesta parroquia que, se non fose truncada polos elementos incivís, Montecubeiro podería ter transformado a súa economía valéndose dos elementos do seu propio medio, a saber, a madeira, as posibles pizarreiras, ou mesmo a transformación da castaña, isto tan só por citar algún dos elementos máis significativos. Non imos resumir aquí todo o seu contido, que teremos ocasión de ler noutro momento. Agradece a súas palabaras neste acto de inauguración. A continuación descubriuse o panel do Proxecto entre o Sr. Vilabella e a representante do PP en Castroverde, María Gómez Pallín, agradecemos tamén a súa presenza.. Desde Montecubeiro marchamos ata o cruceiro de Cugula, pasando antes pola Capela de Santa Petronila. Logo achegámonos a Pena onde visitamos o hórreo, a fonte de 1931 e a igrexa, para achegarnos ao lugar de Carballedo e visitar, o pazo, forno e lavadoiro, desde aquí, marchamos ata o cruceiro de Córneas. Desde o cruceiro baixamos ao lugar de Vilaxurxo podendo contemplar ao longo do percorrido, os lugares de Vilafrío e O Pacio, rodeados dos vastos maizais, continuando no percorrido puidemos contemplar o rochedo de Pena Branca e os fermosos camiños e muíños que nos levan ata Vilaxurxo. Salilentar o fermoso lugar dos muíños de Pallota e Sal.
En Vilaxurxo agradecer a Manuel Pérez e a Joana a súa amabilidade polas e polo traballo de limpeza que fixo na contorna dos muíños e fermosa aldea.
De Vilaxurxo a Barredo, onde nos agardaban algúns veciños para facer aquí a  inauguración do outro Panel do Proxecto.
Saúde, Terra e Lingua
A sete de Setembro de 2013

VER O ÁLBUM FOTOGRÁFICO:
https://picasaweb.google.com/amigosdopatrimoniodecastroverd/PROXECTODERECUPERACIONPATRIMONIAISEOUTROS?authuser=0&feat=directlink

02 septiembre, 2013

XXXVI ROMAXE

DIA 14 DE SETEMBRO.


XXXI ROMAXE. Cita en Santa Uxía de Lobás, no concello do Carballiño.
Ás 9:00 h. En Castroverde
Ás 9:30 h. Ronda da Muralla, no edificio de sindicatos, en Lugo para estarmos na zona do Carballiño arredor das 11:00 h.
Os que desexen participar, deben comunicalo antes do día 10 de setembro

Irmandade Manuel María 2013





Inauguración da casa Museo Manuel María


VII encontro de sendeirismo Río Ouro e Praias de Foz