Cambiamos de espazo. Esperamos que para mellor. En 10 segundos enlazarás a nova páxina. Se desexas acceder directamente, pulsa no seguinte enlace. Grazas e desculpa as molestias www.amigosdopatrimoniodecastroverde.gal

02 octubre, 2006

Un interesante artigo sobre as aldeas na galicia

"Amigos do Patrimonio de Castroverde" recolle nas súas páxinas este artigo de Carlos G. Reigosa po-lo seu interés para a nosa Asociación e en xeral para o patrimonio da Galicia enteira. Trata sobre as aldeas, muitas delas xa desaparecidas e outras a desaparecer en poucos anos. Aquelo que cae malo é de erguer. Inda estamos a tempo, se é a nosa intención facelo, de axudar a que as nosas aldeas non sexan mañán un sono perdido. Son as administracións as que teñen que coidar de que nelas quede xente. Para que isto sexa deste xeito é necesario coida-lo agro, crear postos de traballo e dotar de servizos mínimos colectivos as aldeas e as vivendas para que a xente non emigre en busca dunha vida millor. Nos decimos neste caso Aldeas: un patrimonio a protexer

OPINIÓN
:: QUERIDO MUNDO ::
CARLOS G. REIGOSA
La Voz de Galicia 29-09-2006


Aldeas (*)

Temos moitas aldeas fermosas, mais estamos deixando que morran. E algún día botarémolas de menos. Tan certo que isto xa non terá remedio. Seguiremos no noso mundo de cidades cada vez meirandes, enchéndonos de atascos e de pensamentos únicos ( porque os pensamentos únicos son varios sen deixar de ser únicos). Ata o día que comecemos a notar que nos falta algo e nos invada o desacougo polo ben perdido. Entón miraremos arredor e probablemente descubriremos paisaxes recoñecibles e vellas casas de pedra aínda de pé. Mais faltará a alma de todo isto: a sabiduría que só se aprende nun diálogo ininterrumpido coa natureza e a extraordinaria diversidade cultural dos seus habitantes. Hoxe pasamos ao seu lado sen decatarnos de que xa non falamos o seu idioma da alma nin compartimos os seus saberes. Aínda cremos que somos iguais porque nacemos nas mesmas terras, pero eles xa non viven nesa mentira. “ Este mundo acábase”, dinme algúns veciños da Pastoriza(Lugo), e eu aínda sei o que queren dicir: que as miles de cousas que eles souberon facer -como auténticos titáns e mestres- xa non lle interesa a ninguén. Toda a súa enorme ciencia da vida morre en cada enterro ao que asisten, e asisten con moita frecuencia. Eles poderían dicir coma Terencio que cada humano lles é alleo, pero que é agora o humano? Ese “petimetre” cego que chega no verán orgulloso das súas vacacións e saúda a todos con agarimo, mais sen escoitalos ninn entendelos? Hai 33 anos, o economista Ernst Friedrich Schumacher publicou O pequeno e fermoso. Defendía un equilibrio que non leve ás cidades a un engorde atrofiante nin condene ao pequeno a súa extinción. Mais nin siquera el foi capaz de descubrir o que se perde cando enmudece, cando cala unha aldea, toda esa desfeita do profundo e fermoso!

(*) Orixinal publicado en castelán

No hay comentarios: